Therapie en onderzoek

---

 Spelpsychotherapie is een vorm van kinderpsychotherapie waarbij het spel gebruikt wordt om een kind verder te helpen. Spel is immers “de taal van het kind”. Spel is eigen aan het kind zijn.

Wanneer ingrijpende gebeurtenissen of emotionele problemen de ontwikkeling van een kind belemmeren, kan spelpsychotherapie een oplossing bieden. Spelpsychotherapie is een hulpmiddel om een gestagneerde ontwikkeling weer op gang te brengen. Het spel geeft het kind gelegenheid om te ontspannen en gedachten, gevoelens en wensen te uiten via het spel. Zo kan een kind ervaringen verwerken en experimenteren met allerlei vormen van gedrag.

De speltherapeut biedt het kind de mogelijkheid tot het beleven van nieuwe ervaringen en helpt het kind om emotioneel en cognitief nieuwe inzichten te verwerven.

Voor wie?

Kinderen kunnen te maken krijgen met ingrijpende gebeurtenissen, die problemen geven in hun leven. Volwassenen hebben geleerd dat praten daarover kan helpen.

De taal bij kinderen schiet vaak nog tekort om duidelijk te maken wat hen bezighoudt. Bovendien is het voor veel kinderen ook moeilijk om over deze zorgen, angsten en gevoelens te praten. Zij laten in hun gedrag wel merken dat het niet goed gaat met hen en dat zij emotioneel vastlopen. Bijvoorbeeld:

                - snel prikkelbaar

                - veel huilen

                - angstig

                - zich terugtrekken, afzonderen,

                - lichamelijke klachten, zoals buikpijn, slecht slapen of

                  bedplassen

Ook zijn er wel andere symptomen, waardoor U denkt: “Wat is er toch met mijn kind?”

Als ouder of opvoeder wil je graag helpen, maar dat lukt niet altijd. Je hebt het gevoel dat er geen contact meer is of dat je je kind niet meer begrijpt.

Hulp van buitenaf is dan soms nodig en spelpsychotherapie kan hierbij helpend en helend zijn.

Spelpsychotherapie is er voor kinderen van ongeveer 4 t/m 12 jaar.

Sandplaytherapie is een vorm van psychotherapie waarbij een kind vrij speelt met een bak met zand, water en miniaturen (dieren, poppetjes, huizen, bomen enzovoort). Het kind bouwt een fantasiewereld en laat daarin zien met welke problemen hij of zij worstelt.
Al spelend experimenteert het kind met verschillende oplossingen voor die problemen.
De therapeut bekijkt het spel en het kind, en speelt mee als het kind daarom vraagt.
Er wordt niet ingegrepen in het spel, maar de therapeut bevestigt het kind in wat
hij of zij maakt.
Kinderen vinden het spelen met het zand erg leuk en hebben niet het gevoel te moeten presteren. Dat is één van de redenen dat sandplaytherapie zo goed aanslaat.

De methode is oorspronkelijk ontwikkeld door Dora Kalff in Zwitserland en heeft internationale erkenning. 

  Kinderen geven op hun eigen manier aan, hoe ze het best geholpen kunnen worden. De volgende interventies kunnen worden toegepast: visualisatie, therapeutisch spel, metaforen en verhalen, het leren bedenken van helpende gedachten, mindfulness. Uitgangspunt is dat uw kind verschillende hulpbronnen heeft die hem/haar kunnen helpen te bereiken wat hij/zij wil.

Deze therapievorm werkt snel en effectief. Kinderen en ouders bemerken snel positieve veranderingen, daardoor komen kinderen graag naar therapie.

Het doel van deze therapie is het kind te helpen controle te hernemen en keuze-mogelijkheden te ontwikkelen ten aanzien van de klacht.

Heeft u het vermoeden dat uw kind last heeft van dyslexie? Dan kunt u door OPO een onderzoek laten uitvoeren. Met dit onderzoek worden o.a. de lees- en spellingvaardigheden, onderliggende factoren van dyslexie en de intelligentie van uw zoon of dochter in kaart gebracht. Voordat hiermee kan worden begonnen, is het noodzakelijk dat het leerlingdossier van uw kind van school is ontvangen . Hierin moet duidelijk staan omschreven wat de achterstand van uw kind precies inhoudt en welke begeleiding al door de school is geboden om deze achterstand te verkleinen. Op basis van een intakegesprek en een beoordeling van het leerlingdossier wordt besloten of een dyslexieonderzoek wordt gestart. Het onderzoek bevat ook een intelligentieonderzoek.

Sommige kinderen gaat het rekenen makkelijk af, anderen hebben hier juist moeite mee. Dit kan zo hardnekkig zijn dat er sprake is van ernstige rekenproblemen, waardoor je als leerkracht of ouder vermoedt dat een kind dyscalculie heeft. 

Dyscalculie is een zeer ernstig rekenprobleem, zo ernstig dat we het een stoornis noemen. Dat betekent dat een kind hardnekkige problemen heeft met het leren rekenen en ook met het vlot en nauwkeurig oproepen en toepassen van reken- of wiskunde kennis, zoals rekenfeiten en afspraken. Dit maakt een kind onzeker over zijn of haar kunnen. 

Onderzoek

Als er een vermoeden is van dyscalculie voert OPO een breed onderzoek uit. Naast een uitgebreid rekenonderzoek bevat de diagnostiek doorgaans ook een intelligentiebepaling en onderzoek naar verklarende factoren, zoals geheugen, planning en concentratie. Daarnaast wordt ook gekeken naar de rol van factoren in de omgeving van het kind: de groep, de leerkracht, de school en het gezin.

Het onderzoek levert altijd handelingsgerichte adviezen op.